Wie leeft er nog volgens het ritme van de natuur? Eens liet de mens zich wiegen op de golfslag der tijden, werd gedragen, versleet niet en werd duizend jaar oud in gezondheid. Men had geen problemen, want het Ritme voerde zijn weten aan, de innerlijke stem gaf aan, wat te doen en de inspiratie liet hem spreken in verzen, in de cadans van het Ritme des Levens.
De mens nam de Zon waar in haar loop en beeldde dat uit in een zonnewijzer. Ten behoeve van donkere dagen maakte hij zichzelf een klok: hij begon zijn beleven te scheiden. Maar de klok is de verstarring der Tijd!
Aanvankelijk wist de mens, dat het ene uur niet is als het andere, elk uur is een ander deel van het Ritme. Maar op de klok zijn alle uren gelijk. Op de kalender zijn de dagen gelijk. Toen begon de mens te vergeten, dat zijn Schepper hem een innerlijke klok en kalender had meegegeven, een betrouwbaar innerlijk gevoel. Wie midden in de nacht ontwaakt, weet van nature hoe laat het is, volgens dat tijdgevoel. Wie overdag uit bewusteloosheid bij komt, voelt het ook aan de omringende sfeer. Maar de meeste mensen zijn hun eigen vermogen vergeten, te vroeg heeft men hen gewend aan de afhankelijkheid van uiterlijke gemakken. Zo ging men leven op de klok en verviel van het wiegende Ritme in de starre, mechanische maat.
Nu weet men niet meer, dat bijvoorbeeld een uur slaap vóór middernacht een heel andere uitwerking heeft dan een uur erna. Dat men in de zomer andere dingen moet doen dan in de winter en ’s ochtends andere bezigheden dan ’s avonds. Men leeft vaak tegen het Ritme in, maakt van de nacht een dag door middel van koffie, van de winter een zomer door hard te stoken, zomergroenten te eten uit blik. En van de zomer een winter door aanleg van een kunstijsbaan. Met zelfvoldoening verbreekt men het Ritme op allerlei manieren en zegt, zich op de borst slaand: en desondanks leef ik nog!
Maar hoe leeft de moderne mens? Met duizend kwalen, angst en depressies, verveling, walging en zelfmoordneiging.
Dat hoeft niet, er is een weg terug. Een derde fase, van herkenning der kosmische wetten en ritmen, waarnaar men vrijwillig kan leven. Om te ontdekken dat het paradijs niet verloren is: het is er al tijd gebleven, alleen zag de mens het niet meer.
Wetten en ritmen blijven en smeulen nog voort in gebruiken, tradities, mythen en zinnebeelden. Herken ze vóór ze geheel verzinken, leef er naar en wees opnieuw in het paradijs. Mellie Uyldert. Uit het boek: Het Levensritme.
Mellie Uyldert, (bekend met de leer van Mazdaznan) veel vindt je van de leringen terug. Mazdaznan kent het levensritme dat tot uiting komt in haar vrouwen en mannen hygiëne. Dr. Hanish schrijft het volgende wat terug te vinden is in het boek vrouwen en mannen hygiëne:
De uitstralende krachten van de maan oefenen een grote invloed uit op de aarde. De twee voornaamste standen van de maan zijn de Nieuwe Maan en de Volle Maan. De observerende praktische landbouwer weet, dat de planten bij wassende maan krachtiger groeien dan bij afnemende maan en dat de groei zijn hoogtepunt bereikt bij volle maan. Hiernaar richt hij zich intuïtief met zijn aanplantingen. Kunstenaars, dichters en zieners hebben hun beste inspiraties bij volle maan, de een bewust, de ander onbewust. Ook de liefde wordt beheerst door de omloop van de maan en volgt dit alles beheersende ritme van de natuur. Wie heeft niet reeds bemerkt, dat de volle maan de gelieven aanspoort tot inniger liefkozingen? Ook het echtelijk leven is aan dit ritme onderworpen. Volle gezondheid komt door volkomen harmonie zijn met de natuur. Wie het verstaat met de natuur één te zijn, kan ook zijn eigen noodlot beheersen en is niet meer onderworpen aan schadelijke invloeden. Natuurlijk leven betekent de door de natuur aangeboden krachten gebruiken.
Maar gaan we eens kijken hoe de maan ritme in de mens beïnvloed, volgens Melly Uyldert .
Het maan ritme
Behalve de dag en het jaar, is ook de maand voor ons dagelijks leven een belangrijke tijdseenheid. De maand is de tijdsduur, nodig voor een omloop van de Maan door de dierenriem, zoals wij dat van de Aarde uit kunnen opmerken. In de loop van de maand zien wij de Maan al haar schijngestalten doorlopen: staat zij vlak bij de Zon, van ons uit gezien, dan zien wij haar helemaal niet: het is donker of Nieuwe Maan; na één week is zij op een kwart van haar weg, het is Halve Maan ofwel Eerste Kwartier; na twee weken is zij op de helft van haar omloop en straalt, geheel rond, in volle glans en glorie door het zonlicht, dat zij weerkaatst, nu zij recht tegenover de Zon staat, het is Volle Maan; nu verandert de Wassende Maan in de Afnemende Maan en na drie weken is de Maan op driekwart van haar weg, het is Laatste Kwartier, wij zien haar weer als een Halve Man, maar nu is het de andere helft; na vier weken is de omloop volbracht en na ook nog een stukje van de dierenriem doorlopen te hebben dat de Zon in die maand heeft afgelegd, is de Maan weer terug bij de Zon: het is weer Nieuwe Maan.
Bij wassende Maan neemt de invloed van de Maan toe, bij Afnemende Maan wordt ze steeds zwakker. Rond Volle Maan is de Maaninvloed op Aarde het sterkst. De Maan kan zelf geen licht geven. Zij verhoudt zich tot de Aarde, zoals de Aarde zich verhoudt tot de Zon. Zij is afhankelijk, weerspiegelend, zij omhult de Aarde met haar sfeer, zoals de Aarde en de andere planeten doen t.o.v. de Zon. Zij draait niet om haar eigen as, want zij heeft geen IK, zoals de Aarde wel bezit. Wij zien van de Aarde uit altijd dezelfde zijde van de Maan.
De Maankracht werkt op alle gebieden op Aarde en op verschillende manieren. Zij is in beginsel de kracht der verstoffelijking, die een etherisch patroon verdicht tot een overeenkomstige vorm. Vandaar dat zij noodzakelijk is voor alle ontkieming, embryonale ontwikkeling, celdeling en groei. Elk zaadje, elk bevrucht ei heeft het etherische patroon van zijn volledige gestalte al bij zich en het is de Maankracht, die de stoffelijke gedaante opbouwt volgens dit patroon.
De Maan doet dit met behulp van het water, dat door haar wordt beheerst. In samenwerking met de Zon doet zij de getijden van de zee: eb en vloed ontstaan, doordat zij aan water trekt: daar waar zij staat, gaat het water omhoog. Zo trekt de Maan ook aan het water in menselijke, dierlijk en plantaardige lichamen: bij Wassende Maan worden onze lichamen steeds waterrijker, daardoor ook zwaarder; bij afnemende Man worden ze weer geleidelijk minder. (hier is rekening mee te houden wanneer u, u zelf weegt) daarom vangt en eet men schaaldieren bij voorkeur rond Volle Maan, dan zijn ze lekkerder, en knipt men het hoofdhaar bij het begin van Wassende Maan, dan groeit het weliger aan. Hetzelfde geldt voor het maaien van het grasveld. Maar de haag snoeit men bij Afnemende Maan, dan behoeft men het niet spoedig opnieuw te doen. Bewaar-fruit oogst men bij Nieuwe Maan, dan is het op het droogst en gaat niet zo gauw rotten. Maar wat men direct wilt opeten en wat sappig moet zijn, plukt men rond Volle Maan. Het water in ons lichaam is analoog met het aandoeningsleven in de dierlijke en de menselijke ziel. Het is in psychiatrische klinieken gebleken, dat de emotionaliteit en onrust der patiënten het grootst is rond Volle Maan, dus dan moet het personeel voltallig aanwezig zijn.
In het dierlijke en menselijk leven regeert de Maan het gehele gebied van het vloeiende: water, sappen, bloed, klierafscheidingen, lymfe, etc. Alle klieren werken sterker naarmate de Maankracht toeneemt, en omgekeerd. Zo beheerst de Maan bijvoorbeeld de afscheiding van het hormoon dat bij een zwangere vrouw op de juiste tijd de weeën inzet voor de bevalling. Als het kind voldragen is, maar het is dicht bij of op Nieuwe Maan, dan is de afscheiding van dat hormoon te gering bij gebrek aan maankracht; de bevalling zet niet in of gaat uiterst traag. (Mijn ervaring is dat bij mijn jongste dochter 3x voordat de weeën echt doorzette een korte periode de weeën ingezet hadden maar niet doorzette en ik weer naar huis kon) In zo’n geval spuit men tegenwoordig het nagemaakte hormoon in, om de bevalling te bespoedigen. Dit is onjuist men kan beter wachten tot de Maan kracht is toegenomen en het hormoon op natuurlijke wijze wordt afgescheiden en gaat werken. Want een kind geboren op Nieuwe Maan, zal zijn gehele leven een te zwakke Maankracht ter beschikking hebben, met al de last, daaraan verbonden. Hij zal zich terug trekken, de wereld niet aan kunnen, moeite hebben met leren en met het uitvoeren van plannen of opdrachten.
Elke Maan week heeft een kritiek punt. Nieuwe Maan, Eerste Kwartier, Volle Maan, en Laatste Kwartier. Op het exacte moment daarvan en de drie uren er voor en er na, is de Maankracht het slechts te gebruiken voor de mens, dier en plant en zogenaamde omstandigheden. Precies op deze punten moet men niet op vakantie gaan, een operatie inzetten, een huis of een schip of kunstwerk gaan bouwen, een kind verwekken, een boek gaan schrijven, een contract tekenen, of een trouw belofte doen. De ervaring bewijst, dat dit narigheid mee zou brengen. Bij Nieuwe Maan is er eenvoudig te weinig kracht tot verwerkelijking en op de andere kritieke punten is er disharmonie tussen Zon en Maan, waardoor dat wat verwerkelijkt wordt, niet overeenstemt met de Bestemming of Gods Wil.
De vrouwelijke cyclus wordt geheel door de maan beheerst en vertoont dan ook duidelijk het Maanritme in de loop van een maand; 28 dagen. Vandaar ook dat 28 het getal van het vrouwelijk ritme is, naast de 23 als dat van het mannelijke.
Het Maanritme in het geslachtsleven, is het de Man dat het klierstelsel regeert, zij is een belangrijke factor in het zgn. liefdesleven. Op de golfslag der hormoonproductie drijft het hele gevoel en liefdesleven van beide geslachten. Verliefde paren wandelen en vrijen ook graag bij maneschijn. De Maan gaat immers over voortplanting. Zij is het, die de man en vrouw tot elkaar drijft met haar eigen bedoeling; de verwekking van nakomelingschap.
De zonneritmen in de mens
In één dag (etmaal) doorloopt de Zon voor onze blik de hemel vrijwel één graad van de Dierenriem, die in het geheel 360 graden telt. Elke graad heeft een eigen patroon, en daardoor zijn geen twee opeenvolgende dagen gelijk, want de krachtstroom van de Zon komt door dat patroon heen, de aardse levenssfeer binnen. Elke graad kleurt een dertigste deel van een zodiakaal teken (dierenriemteken). Elk teken beheerst een twaalfde part van de bolvormige levenssfeer op Aarde. Dit beïnvloedt alle levende schepselen op Aarde.
Bij de geboorte staat de Zon op een bepaalde graad in de dierenriem en maakt daar met haar kracht een gevoelige plek in het etherisch lichaam, dat net als de etherische levenssfeer van Aarde’s lichaam uit twaalf grote en 360 kleine parten bestaat. Na ongeveer een jaar komt de Zon in haar ronde tijd weer die gevoelige plek voorbij en dan slurpt die plek haar kracht op. Dat werkt als een uitstorting van levenskracht
In het lichaam en een uitstorting van wilskracht in de ziel. Het gehele patroon van het etherisch lichaam bij de geboorte (zichtbaar in de geboortehoroscoop) wordt daarbij geactiveerd, en met kracht doorstroomd. Daarom is de verjaardag, die soms op een datum eerder of later valt dan die van de geboortedag, heel belangrijk voor de mens. Op die verjaardag doet men kracht op voor het gehele aanbrekende levensjaar en die wordt dan geleidelijk opgebruikt. Vandaar dan ook dat de laatste maand van iemands eigen jaar zo leeg, zo zwak is, net zoals elke nacht in de kleine uurtjes vlak voor zonsopgang!
In de laatste maand moet men dan ook geen belangrijke of inspannende dingen ondernemen. Zwakke en zieke mensen beleven in die maand dan ook zo’n ongunstige periode, dat vele van hen vlak voor hun verjaardag sterven. De oude voorraad kracht is dan uitgeput en de nieuwe aanvoer net nog niet binnen gekomen.
De verjaardag is dus zeker belangrijk genoeg om er een feestdag van te maken, waarop onze vrienden ons komen geluk wensen. Het is een goede gewoonte, om op de vooravond van de verjaardag niet uitgeput naar bed te gaan omdat men de hele traktatie voor de volgende dag nog moet klaarmaken – nee, dat zouden nu juist de vrienden maar moeten doen – maar zich terugtrekken en de eigen geboortehoroscoop weer eens rustig over te lezen en zich te vergewissen, in welke opzichten men in het afgelopen jaar verder en hogerop gekomen is (geestelijk) Men zal daarbij bemerken, dat men nu sommige dingen begrijpt, die men het vorige jaar nog niet eens opgemerkte in de horoscoop. Men wordt zich bewust, dat men sommige levenslessen geleerd heeft in dat jaar . Mellie Uyldert
een impressie uit haar boek; Het levensritme.
Terug naar met eerbied leven